Am Fam Physician. 2015 Mar 15;91(6):372-376.
Epstein-Barr เป็นไวรัสที่การติดเชื้อแพร่หลายมากถึง 95% ของประชากรโลก ที่เกิดขึ้น ณ. ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งของชีวิตบาง แม้ว่าการติดเชื้อ Epstein-Barr virus (EBV) มักจะไม่มีอาการ แต่ผู้ป่วยบางรายจะมีอาการทางคลินิกของ infectious mononucleosis (IM) กลุ่มอาการนี้พบได้บ่อยที่สุดระหว่างช่วงอายุ 15 และ 24 ปี ซึ่งควรจะสงสัยว่าในผู้ป่วยที่มาด้วยอาการเจ็บคอ, มีไข้, ต่อมทอลซินโต, อ่อนเพลีย, ต่อมน้ำเหลืองอักเสบ, คอหอยอักเสบ, และเพดานปากมีจุดเลือดออก
A heterophile antibody คือการตรวจอันดับแรกที่ดีที่สุดสำหรับการวินิจฉัยการติดเชื้อ EBV โดยความถูกต้อง กับ 70 - 90% สำหรับการวินิจฉัย แต่อย่างไรก็ตามการทดสอบมีอัตราการเกิด false-negative 25% ในสัปดาห์แรกของการเจ็บป่วย โรคนี้มักไม่ค่อยพบว่าเม็ดเลือดขาวน้อยกว่า 4,000 มิลลิเมตร3
การตรวจพบ EBV-specific immunoglobulin M antibodies ช่วยยืนยันการติดเชื้อ แต่เป็นการตรวจที่มีราคาสูงและใช้เวลานานกว่าการตรวจ heterophile antibody
การรักษาเพื่อบรรเทาอาการถือเป็นการรักษาหลักของโรคนี้ กลูโคคอร์ติคอยด์และยาต้านไวรัสไม่ได้ลดระยะเวลาการดำเนินโรคหรือความรุนแรงของการเจ็บป่วย ม้ามแตกเป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบไม่บ่อย การออกกำลังกายภายในสามสัปดาห์แรกของการเจ็บป่วยอาจเพิ่มความเสี่ยงของการแตกม้าม, การมีส่วนร่วมแข็งแรงไม่แนะนำให้ใช้ในช่วงเวลานี้ เด็กจะความเสี่ยงสูงสุดของการเกิดภาวะหายใจอุดกั้น ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการเข้ารับรักษาในโรงพยาบาล ผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันต่ำมีแนวโน้มที่จะมีการติดเชื้อรุนแรง EBV ที่รุนแรง
Ref: http://www.aafp.org/afp/2015/0315/p372.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น