2,846 Brain abscess

Review article
N Engl J Med July 31, 2014

แม้จะมีความก้าวหน้าในเทคนิคการภาพถ่ายทางการแพทย์, ห้องปฏิบัติการเพื่อการวินิจฉัย, การให้การรักษาโดยการผ่าตัด และการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพ, ฝีในสมองยังคงเป็นปัญหาทางคลินิกที่ท้าทายร่วมกับมีความสำคัญต่ออัตราการเสียชีวิต ฝีในสมองอาจเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย, เชื้อมัยโคแบคทีเรีย, เชื้อราหรือปรสิต (โปรโตซัวและหนอนพยาธิ) และพบมีการรายงานอุบัติการณ์ 0.4-0.9 รายต่อ 100,000 ประชากร โดยจะมีอัตราเพิ่มขึ้นในผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่อง
อาการทางคลินิกที่พบบ่อยที่สุดของฝีในสมองได้แก่ อาการปวดศรีษะ; ไข้ และระดับการเปลี่ยนแปลงของการรู้สึกตัวแต่พบบ่อยๆ ว่าอาจจะไม่มีก็ได้ อาการทางระบบประสาทขึ้นอยู่ตำแหน่งของฝีและสามารถมีอาการได้เป็นวันๆ จนถึงเป็นสัปดาห์ การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมอาจเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ฝีในบริเวณ frontal หรือ right temporal lobes ผู้ป่วยที่มีฝีในก้านสมองหรือสมองน้อย (cerebellar) อาจมีอัมพาตของเส้นประสาทสมอง, ,uความผิดปกติของการเดิน หรือปวดศรีษะหรือมีการเปลี่ยนแปลงสถานะทางจิตใจเนื่องจากการมีน้ำคั่งในสมอง  (hydrocephalus) โดย 25% ของผู้ป่วยอาจมาด้วยอาการชักได้
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-Pathogenesis and Epidemiology
-Clinical Manifestations
-Diagnostic Measures
-Neurosurgical Management
-Antimicrobial Therapy
-Complications and Outcome
-Source Information

อ้างอิงและอ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1301635

2,845 หนังสือระบาดวิทยาเชิงปฏิบัติการ

หนังสือระบาดวิทยาเชิงปฏิบัติการ 
สำหรับผู้ปฏิบัติงานในสถานบริการสาธารณสุขระดับประเทศ
โดยสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 5 จังหวัดนครราชสีมา

เนื้อหาโดยละเอียดประกอบไปด้วย
บทที่ 1 หลักระบาดวิทยา
บทที่ 2 หลักการเกิดโรค
บทที่ 3 การกระจายของโรค ภัย ไข้เจ็บ
บทที่ 4 การเฝ้าระวังทางระบาดวิทยา
บทที่ 5 การบันทึกและรายงานการเฝ้าระวังทางระบาดวิทยา
บทที่ 6 การวิเคราะห์และแปลผลรายงานเฝ้าระวังทางระบาดวิทยา
บทที่ 7 สถิติเบื้องต้นทางระบาดวิทยา
บทที่ 8 การสอบสวนทางระบาดวิทยา
บทที่ 9 คำจำกัดความของคำที่พบมากในทางระบาดวิทยา
บรรณานุกรม
ภาคผนวก

Link: Click

2,844 ความสัมพันธ์ระหว่างระดับของวิตามินดีที่ต่ำกับการเสียชีวิตจากโรคหัวใจ-หลอดเลือดและโรคมะเร็ง

มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างระดับ 25-hydroxyvitamin D (25 [OH] D)ในซีรั่มและอัตราการเสียชีวิต ในการวิเคราะห์ข้อมูลของผู้เข้าร่วมแต่ละคนจาก 8 การศึกษา ซึ่งเป็นการศึกษาแบบไปข้างหน้า (prospective study) ในยุโรปและสหรัฐอเมริกา นักวิจัยระบุว่าระดับของ 25 [OH] D มีความสัมพันธ์กับโรคหัวใจ-หลอดเลือด มะเร็งและการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุในผู้ใหญ่-สูงอายุ (ช่วงอายุ 50-79) จากผู้เข้าร่วมการศึกษาจำนวน 26,000 คน
ในระหว่างการติดตามเฉลี่ยในช่วง 4-16 ปี พบว่ามีการเสียชีวิต 6,700 ราย โดยทุกสาเหตุของการเสียชีวิตเป็น 1.6 เท่าในกลุ่มผู้มีควอไทล์ของระดับซีรั่มวิตามินดีต่ำสุดเทียบกับในกลุ่มผู้ที่มีระดับควอไทล์สูงสุด
ซึ่งผลการศึกษามีความคล้ายกันสำหรับการเสียชีวิตจากโรคหัวใจ-หลอดเลือดทั้งในผู้ป่วยที่มีและไม่มีโรคหัวใจ-หลอดเลือดมาก่อน (risk ratios, 1.7 และ 1.4 ตามลำดับ) และการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับมะเร็งในผู้ป่วยที่มีประวัติของโรคมะเร็ง (RR 1.7) แต่ไม่พบในผู้ที่ไม่มีประวัติโรคมะเร็งมาก่อน

Ref: http://www.jwatch.org/na35011/2014/07/24/low-serum-vitamin-d-level-associated-with-excess

2,843 Potassium supplements with loop diuretics

มีผลสรุปการศึกษาพบว่าผู้ป่วยที่ได้รับประทานโปแตสเซียมเสริมตามแพทย์สั่งร่วมกับยาขับปัสสาวะสามารถช่วยลดอัตราการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุ 7% (p=0.003) นอกจากนี้ประโยชน์ของการให้โปแตสเซียมเพิ่มขึ้นตามขนาดของยาขับปัสสาวะที่สูงขึ้น โดยเฉพาะการได้ furosemide ขนาดมากกว่า 40 มก./วัน ในการศึกษาระหว่างปี 1999 - 2007 ซึ่งในการศึกษานี้พบว่าการให้โปแตสเซียมเสริมลดอัตราการเสียชีวิตได้ 16%  (p น้อยกว่า 0.0001) และยังพบว่าในผู้ป่วยที่ได้ furosemide ขนาดน้อยกว่า 40 มก./วัน
ก็พบว่าลดอัตราการเสียชีวิตได้ 7% (P = 0.050) แต่ไม่พบผลของการให้โปแตสเซียมเสริมกับการเสียชีวิตอย่างกระทันหันหรือการเกิด ventricular arrhythmias (P=0.879)
ซึ่งการใช้การเสริมโพแทสเซียมสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับยาขับปัสสาวะชนิด loop diuretic อาจจะเป็นวิธีที่ค่อนข้างราคาถูกเพื่อช่วยชีวิตผู้ป่วย โดยผู้เขียนยังได้กล่าวว่า "ในสภาพการณ์ปัจจุบันของการแสวงหามาตรการประหยัดค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้ผู้ป่วยมีสุขภาพดี นี่คือการรักษาที่ควรพิจารณาถึงประโยชน์"

Ref: http://www.medscape.com/viewarticle/828421
http://www.sciencedaily.com/releases/2014/07/140716141038.htm

2,842 Prolonged febrile illness and fever of unknown origin in adults

American Family Physician
July 15 2014 Vol. 90 Number 2

ไข้ไม่ทราบสาเหตุมีความหมายว่าเป็นการมีไข้ (อุณหภูมิตั้งแต่ 101  F [38.3  C]) เป็นเวลาสามสัปดาห์หรือนานกว่านั้นโดยได้มีการสืบค้นหาสาเหตุให้กับผู้ป่วยเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ความหมายในเชิงคุณภาพนี้มีความต้องการเพียงการสืบค้นที่เหมาะสมเพื่อการวินิจฉัย แม้ว่าจะมีมากกว่า 200 โรคในการวินิจฉัยแยกโรค ซึ่งผู้ใหญ่จะจำกัดอยู่ประมาณไม่กี่สิบโรคที่อาจเป็นสาเหตุได้ ไข้ไม่ทราบสาเหตุมักจะมีลักษณะทางคลินิกไม่ตรงไปตรงมาของโรคที่พบบ่อยๆ มากกว่าการที่จะเป็นโรคที่พบน้อยๆ กลุ่มย่อยที่พบมากที่สุดในการวินิจฉัยแยกโรคได้แก่ การติดเชื้อ, มะเร็ง, โรคของการอักเสบที่ไม่ได้เกิดจากการติดเชื้อ และอื่น ๆ
แพทย์ควรดำเนินการถามประวัติที่ครอบคลุมและการตรวจร่างกายที่จะเป็นช่่องทางในการประเมินเบื้องต้นเพื่อการวินิจฉัย หรือหากไม่มีเบาะแสการวินิจฉัย อย่างน้อยผู้ป่วยควรได้รับการสืบค้นขั้นต่ำสุดได้แก่ CBC, CXR, UA และ UC, electrolyte ต่างๆ, liver enzymes, ESR, and C-reactive protein การตรวจอื่นๆ เพิ่มเติมได้แก่ blood cultures, lactate dehydrogenase, creatine kinase, rheumatoid factor, และ antinuclear antibodies. การตรวจหา HIV และ region-specific serologic testing ที่เหมาะสม (e.g., cytomegalovirus, Epstein-Barr virus, tuberculosis) และการตรวจอัลตร้าซาวด์ช่องท้อง-ช่องเชิงกราน หรือการตรวจด้วย CT หากยังไม่สามารถให้การวินิจฉัยได้, 18F fluorodeoxyglucose positron emission tomography ร่วมกับ CT อาจจะช่วยแพทย์ในการเข้าถึงเพื่อการตัดเนื้อเยื่อ ยาปฏิชีวนะแบบ empiric หรือสเตียรอยด์โดยทั่วไปอาจจะส่งผลต่อไข้ไม่ทราบสาเหตุได้

Ref: http://www.aafp.org/afp/2014/0715/p91

2,841 ว่าด้วยเรื่องการตรวจคัดกรองหลอดเลือดในช่องท้องโป่งพอง (abdominal aortic aneurysms,AAAs)

-ความชุกของของหลอดเลือดในช่องท้องโป่งพอง (abdominal aortic aneurysms,AAAs) ซึ่งกำหนดโดยการที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของหลอดเลือดตั้งแต่ 3.0 เซนติเมตรขึ้นไป ในผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่า 50 ปี อาจจะพบได้สูงถึง 7% ในผู้ชาย และ 1% ในผู้หญิง
-ในปี 2005 (U.S. Preventive Services Task Force, USPSTF) แนะนำการตรวจคัดกรองเพียงครั้งเดียวโดยคลื่นเสียงความถี่สูง (อัลตร้าซาวด์) ในผู้ชายอายุ 65-75 ปี ที่เคยสูบบุหรี่ (โดยการกำหนดในผู้ที่สูบบุหรี่ตั้งแต่ 100 มวนขึ้นไป) และไม่แนะนำกับการตรวจคัดกรองเป็นประจำในผู้หญิง
-ปัจจัยเสี่ยงได้แก่ การมีอายุที่มากขึ้น, การสูบบุหรี่, ประวัติศาสตร์ญาติสายตรงลำดับแรกเป็น AAA และมีประวัติของการโป่งพองของหลอดเลือด, โรคหลอดเลือดหัวใจ, โรคหลอดเลือดสมอง, ไขมันในเลือดสูง, โรคอ้วน หรือความดันโลหิตสูง
-ยังไม่มีข้อมูลเพียงพอระหว่างประโยชน์และผลเสียของการตรวจคัดกรองในผู้หญิง 65-75 ปี ที่เคยสูบบุหรี่
-การตรวจคัดกรองด้วยอัลตร้าซาวด์แบบ duplex ในช่องท้องมีความไวและความจำเพาะของ 97% และ 99% ตามลำดับ และเป็นวิธีการมาตรฐานในการตรวจคัดกรอง AAA
-การรักษา: กรณีที่มีขนาดใหญ่ (ตั้งแต่ 5.5เซนติเมตรขึ้นไป) ให้รักษาโดยการ open repair หรือ endovascular intervention สำหรับขนาดเล็ก (3.0-5.4 เซนติเมตร) ให้การรักษาแบบ conservatively (เช่น การตรวจอัลตร้าซาวด์ซ้ำทุก 3-12 เดือน)
-การตรวจคัดกรองในผู้ชายพบว่ามีความสัมพันธ์กับ absolute risk reduction related death 1.4 ต่อ 1000 คนที่ทำการตรวจคัดกรอง
-ซึ่งในคำแนำนำล่าสุดเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาก็ยังแนะนำให้ทำการคัดกรองในผู้ชายอายุ 65-75 ปี ที่เคยสูบบุหรี่ รวมถึงอาจจะทำการตรวจคัดกรองในผู้ที่ไม่เคยสูบบุหรี่แต่มีปัจจัยเสี่ยง

Ref: http://www.jwatch.org/na34998/2014/07/10/screening-abdominal-aortic-aneurysms
http://www.familypracticenews.com/home/article/uspstf-women-smokers-might-benefit-from-aaa-screening/808f4dd2a9e9d2b2d58d1eef81e2ef09.h

2,840 ความรู้ทางการแพทย์ พิษจากเห็ด

เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-ความเป็นมา
-ความเป็นพิษ
   1. สารพิษกลุ่ม protoplasmic poisons
   2. สารพิษกลุ่ม neurotoxin
   3. สารพิษกลุ่ม gastrointestinal irritants
-การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
-ข้อแนะนำในการรับประทานเห็ด
-การปฐมพยาบาลเบื้องต้น

Ref: http://www.dmsc-library.moph.go.th/ebooks/files/showimgpic%20(23).pdf

2,839 ความรู้เรื่องโรคอาหารเป็นพิษ

โดยกลุ่มระบาดวิทยาโรคติดต่อ สำนักระบาดวิทยา
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-ความหมาย
-การระบาด
-Vibrio parahaemolyticus
-Bacillus cereus food intoxication
-Staphylococcal food poisoning
-Clostridium perfringens food intoxication
-การป้องกันและควบคุมโรค
โดยในแต่ละเชื้อจะกล่าวในรายละเอียดถึง
   ลักษณะโรค
   การวินิจฉัยโรค
   สาเหตุ
   วิธีติดต่อ
   ระยะฟักตัว
   ระยะติดต่อ
   อาการและอาการแสดง
   ระบาดวิทยาของโรค
   การรักษา

ลิ้งค์ http://www.boe.moph.go.th/fact/Food_Poisoning.htm

2,838 Care of the asplenic patient

Clinical practice
N Engl J Med   July 24, 2014

Key clinical points
-ผู้ป่วยทีไม่มีม้ามมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อในกระแสเลือดที่มีการดำเนินไปอย่างรวดเร็วเป็นอันตรายซึ่งอาจเสียชีวิตได้ถึง 50%
-ผู้ป่วยที่ไม่มีม้ามควรจะทราบถึงความเจ็บป่วยต่างๆ ที่มีไข้ หรือที่มีอาการรุนแรงโดยไม่มีไข้ ซึ่งอาจเป็นสิ่งที่บ่งชี้ถึงการเริ่มมีอาการของการติดเชื้อที่อันตรายถึงชีวิต
-ผู้ป่วยไม่มีม้ามที่มีไข้ควรได้รับการรักษาด้วยยาต้านจุลชีพแบบ empirical ในทันที
-การให้วัคซีนสำหรับ pneumococci, Haemophilus influenzae type b, meningococci, และ influenza virus ถือเป็นคำแนะนำ
-การให้การรักษาด้วยยาปฏิชีวนะเพื่อการป้องกันโรคโดยทั่วไปถือเป็นคำแนะนำสำหรับเด็กที่ไม่มีม้ามซึ่งอายุน้อยกว่า 5 ปีและอาจให้การพิจารณาในเด็กโตและผู้ใหญ่ในที่เพิ่งตัดม้ามได้ 1-2 ปี และให้การป้องกันไปตลอดชีวิตสำหรับผู้ที่เคยเกิดมีการติดเชื้อแบคทีเรียภายหลังการต้ดม้าม
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-The Clinical Problem
-Strategies and Evidence
   Vaccinations
   Prophylactic Antimicrobial Therapy
   Management of Febrile Episodes
-Areas of Uncertainty
-Guidelines
-Conclusions and Recommendations

อ้างอิงและอ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp1314291

2,837 แนวทางเวชปฏิบัติ การรักษาวัณโรคในเด็ก พศ.2557

โดยสมาคมโรคติดเชื้อในเด็กแห่งประเทศไทย
สำนักวัณโรค กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธาณสุข

แม้จะเป็นเว็บไซต์ของโรคผู้ใหญ่แต่ก็ขออนุญาตินำเรื่องของเด็กมาลงเพราะเนื้อหาน่าสนใจ และแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปก็อาจต้องดูแลผู้ป่วยเด็กด้วยครับ

เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-คำย่อ
-บทที่ 1 สถานการณ์สาเหตุและการติดต่อวัณโรคในเด็ก
-บทที่ 2 วัณโรคปอดและวัณโรคเยื่อหุ้มปอดในเด็ก
-บทที่ 3 การรักษาวัณโรค
-บทที่ 4 วัณโรคนอกปอด
-บทที่ 5 การรักษาผู้ป่วยวัณโรคเด็กที่สัมผัสโรค
-บทที่ 6 วัคซีน BCG ในเด็ก
-บทที่ 7 การรักษาผู้ป่วยวัณโรคในกรณีพิเศษต่างๆ
-เอกสารอ้างอิง
-ภาคผนวก

ลิ้งค์ http://www.pidst.net/files_khowledge/pidst_20140605111556_filekhow.pdf

2,836 แนวทางการรักษาเด็กและวัยรุ่นปัสสาวะรดที่นอน

Practice parameter for the assessment and treatment 
of children and adolescents with enuresis 
J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 
volume 43 : 12, December 2004 

สรุปและเรียบเรียงโดย ผศ.นพ.ศิริไชย หงษ์สงวนศรี
หน่วยจิตเวชเด็กและวัยรุ่น ภาควิชาจิตเวชศาสตร์
คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-Definition
-Assessment
-Treatment

ลิ้งค์ http://rcpsycht.org/capst/

2,835 หญิง 36 ปี ใจสั่น 30 นาที ก่อนมา รพ. EKG เป็นดังภาพ

หญิง 36 ปี ใจสั่น 30 นาที ก่อนมา รพ. EKG เป็นดังภาพ จะให้การวินิจฉัยจังหวะของ EKG นี้ว่าอย่างไรครับ?

2,834 ความรู้เรื่องแมงมุมพิษ

ตอนนี้มีข่าวว่ามีผู้ป่วยถูกแมงมุมพิษสีน้ำตาลกัดซึ่งมีอาการหนัก 
ถ้าสนใจอ่านความรู้เรื่องแมงมุมพิษลองศึกษาตามนี้นะครับ 
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย 
1. แมงมุมแม่ม่ายดำ (black widow spider)
2. แมงมุมแม่ม่ายน้ำตาล (brown widow spider)
3. แมงมุมสันโดษสีน้ำตาล (brown recluse spider)
โดยในแมงมุมแต่ละชนิดจะประกอบด้วย
-อาการและอาการแสดง
-การรักษา

ลิ้งค์ http://www.dst.or.th/html/index.php?op=article-detail&id=1207&cid=7#.U8uxZfmSyHN

2,833 Diagnostic approach to pleural effusion

American Family Physician
2 July 15 2014 Vol. 90 Number 

ภาวะการมีน้ำคั่งในเยื่อหุ้มปอดมักเป็นภาวะที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้นในระหว่างการรักษาภาวะหัวใจล้มเหลว, ปอดอักเสบ, มะเร็ง เกิดจากการมีของเหลวสะสมอยู่ระหว่างเยื่อหุ้มปอดชั้นนอกและเยื่อหุ้มปอดชั้นใน กระบวนการซึ่งทำให้เกิดความเสียหายต่อกลไกของระบบสารน้ำ เช่นใน heart failure หรือ nephrotic syndrome มีแนวโน้มเป็น transudate ขณะที่การอักเสบเฉพาะที่มักสัมพันธ์กับ exudate โดยผู้ป่วยอาจจะไม่มีอาการ หรือมีอาการไอ เหนื่อย เจ็บหน้าอกจี๊ดๆ แปล๊บๆ ขณะหายใจเข้าออกหรือไอ (pleuritic chest pain) เคาะทึบจากการตรวจร่างกาย การตรวจ CXR สามารถช่วยในการวินิจฉัย การเจาะปอด (thoacentesis) บ่งบอกการวินิจฉัยและช่วยลดอาการ การใช้อัลตร่าซาวด์เพื่อหาตำแหน่งในการเจาะน้ำมาตรวจมีความเหมาะสมน่านำมาใช้ การตรวจวิเคราะห์น้ำจากเยื่อหุ้มปอดต่างๆ ที่ทำได้แก่ protein, lactate dehydrogenase levels, gram staining, cytology, และ pH ส่วน Light criteria จะช่วยในการแยก exudate กับ transudate การตรวจทางห้องปฏิบัติการอื่นๆ, การส่องกล้องผ่านทางหลอดลม, การตัดชิ้นเนื้อผ่านทางผิวหนัง, การส่องกล้องผ่านเข้าทางเยื่อหุ้มปอด (thoracoscopy) อาจจะมีความจำเป็นสำหรับการวินิจฉัยเมื่อการตรวจสิบค้นในเบื้องต้นไม่สามารถให้คำตอบได้

Ref:http://www.aafp.org/afp/2014/0715/p99

2,832 Bronchiectasis

ชาย 64 ปี ไอมีเสมหะเรื้อรัง เหนื่อยง่ายเวลาออกแรง เป็นมานานมากกว่า 3 เดือน ปฏิเสบการเคยมีโรคปอดใดๆ มาก่อน จากภาพเอกซเรย์ที่เห็น ขอให้ช่วยอ่านฟิล์ม คิดถึงอะไร และจะยืนยันการวินิจฉัย และให้การรักษาอย่างไรครับ?

ขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ ขอเป็นเฉลยพรุ่งนี้ วันนี้ติดอยู่เวรครับ

ขอเลื่อนเฉลยไปก่อนนะครับ พอดีเน็ตเสียไม่สามารถสืบค้นรายละเอียดจนครบได้ครับ (21-7-57)

23-7-57: 

จากภาพคิดถึง bronchiectasis หรือโรคหลอดลมพอง ซึ่งผู้ป่วยมักจะมีอาการไอมีเสมหะเรื้อรัง เสมหะมีลักษณะเป็นเมือก มูกหนอง หนืดเหนียว อาจมีเลือดปนเสมหะ ไอเป็นเลือดออกมาก นอกจากนี้ยังอาจเป็นผลมาจากความเสียหายของทางเดินหายใจที่เกิดจากการทำลายจากการการติดเชื้อเฉียบพลัน อาการหายใจหอบและเกิดเสียงวี๊ดพบได้ร้อยละ 75 ของผู้ป่วย อาการเจ็บหน้าอกแบบ pleuritic chest pain เกิดขึ้นในร้อยละ 50 เสียงผิดปกติได้แก่ crackles (พบได้ 70 %), เสียงวี๊ด (34 %) และมีเสียง rhonchi (44%) ซึ่งเป็นสิ่งที่ช่วยนำไปสู่การวินิจฉัย

Bronchiectasis เป็นโรคที่เกิดกับ bronchi และ bronchioles เกิดเนื่องจากวงจรของการติดเชื้อและการอักเสบร่วมกับการมีสารตัวสื่อกลางซึ่งเกี่ยวข้องกับการคั่งของสารที่เกี่ยวเนื่องกับการอักเสบสะสมและจุลินทรีย์ที่ก่อให้เกิดการอุดตันและความเสียหายต่อทางเดินหายใจและการติดเชื้อเกิดขึ้นซ้ำอีก 

CXR อาจจะพบลักษณะที่ไม่จำเพาะได้แก่การอักเสบเป็นส่วนๆ, การทึบที่ไม่สม่ำเสมอแบบกระจัดกระจาย, linear หรือ plate-like atelectasis, หรือการขยายตัวและหนาขึ้นของท่อทางเดินหายใจที่เป็นลักษณะเฉพาะซึ่ง (มักจะเห็นที่ตำแหน่งท่อทางเดินหายใจส่วนปลาย) หรือลักษณะคล้ายรางรถไฟในกรณีที่ท่อทางเดินหายใจตั้งฉากไปกับลำแสงเอกซเรย์ โดยใน HRCT เป็นเครื่องมือที่ดีในการวินิจฉัยจะพบการขยายตัวและหนาขึ้นของท่อทางเดินหายใจ การโป่งขดบางครั้งอาจจะมีลักษณะเป็นกลุ่มของถุงน้ำตลอดจนเป็นลักษณะของการมี infiltration ในส่วนปลาย

ซึ่งผู้ป่วยได้รับการทำ HRCT ผลเป็นดังรูปด้านล่างครับ

Ref: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra012519

2,831 Single-pill combination regimens for treatment of HIV-1 infection

Clinical therapeutics
N Engl J Med     July 17, 2014

การรักษาเอชไอวีที่มีประสิทธิภาพต้องมีการรับประทานยาหลายชนิดเป็นประจำทุกวันไปโดยตลอ พบว่าอายุขัยของผู้ป่วยที่ติดเชื้อเอชไอวีได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก นอกจากผู้ติดเชื้อจะได้รับประโยชน์ ยายังช่วยยับยั้งการติดต่อของเอชไอวีชนิดที่ 1 ไปสู่ผู้ที่ยังไม่ติดเชื้อได้เกือบจะสมบูรณ์ ถ้าเราสามารถที่จะรักษาผู้ป่วยที่ติดเชื้อเอชไอวีส่วนใหญ่หรือทั้งหมดก็จะเป็นการช่วยป้องกันการติดเชื้อใหม่ "ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการสิ้นสุดของโรคเอดส์" ซึ่งเป็นสิ่งที่เราใฝ่ฝัน
การศึกษาแบบสังเกตหลายการศึกษา รวมถึงการวิเคราะห์แบบ cohort ในผู้ป่วยที่ไม่มีที่อยู่อาศัยและผู้ที่มีที่อยู๋อาศัยแบบย่ำแย่ยังแสดงให้เห็นถึงอัตราการยอมรับที่สูงขึ้นขหรือผลลัพธ์ที่ดีขึ้นด้วยยาผสมในเม็ดเดียว การยอมรับอยู่ที่ 95% หรือมากกว่า ซึ่งพบในยาผสมในเม็ดเดียวเมื่อเปรียบเทียบกับการรับประทานยาที่มากกว่า 3 ชนิดขึ้นไป
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย 
-The clinical problem
-Biologic features of HIV-1 infection
-Clinical evidence
-Clinical use
-Areas of Uncertainty
-Guidelines
-Recommendations
-Source Information

อ้างอิงและอ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMct1215532

2,830 การใช้่ยาวัณโรคในผู้ป่วยโรคไต

-ยา INH และ RMP ไม่จำเป็นต้องมีการปรับขนาดยาในผู้ป่วยไตวาย เนื่องจากขับออกทางน้ำดี
-ยา EMB และ metabolites ของ PZA ขับออกทางไต ดังนั้นจึงต้องปรับยาดังกล่าวในผู้ป่วยโรคไตที่มี อัตราการกรองของไตน้อยกว่า 30 มล/นาที โดยการให้ยาจะไม่ลดขนาดยาลงแต่จะยืดระยะเวลาในการให้ยานานขึ้น เนื่องจากฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อขึ้นอยู่กับขนาดของยา (concentration dependent bactericidal) ขนาดยาในผู้ป่วยโรคไต
-ยา SM ควรหลีกเลี่ยงในผู้ป่วยโรคไต เนื่องจากเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดพิษต่อไตและหูมากขึ้น
-ในผู้ป่วยไตวายที่ต้องล้างไต (hemodialysis) ควรให้ยาหลังทำการล้างไต โดยเฉพาะยา PZA จะถูกกำจัดโดย hemodialysis

แนวทางเวชปฏิบัติการรักษาวัณโรคในผู้ใหญ่ พ.ศ. 2556
ลิ้งค์ http://203.157.45.179/yala12/wp-content/uploads/2014/01/CPG-TB-17-May-56-corrected.pdf

2,829 Cerebellar infarction

เป็นโรคหลอดเลือดสมองอุดตันที่พบได้ไม่บ่อย จะเกี่ยวข้องกับเส้นเลือด 3 เส้นที่มาเลี้ยง ได้แก่
-Superior cerebellar artery (SCA)
-Anterior inferior cerebellar artery (AICA)
-Posterior inferior cerebellar artery (PICA)
พบได้ประมาณ 1.5-2.3% ของ cerebral infarction โดยเสันเลือดที่มาเลี้ยงถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของ posterior circulation ลักษณะทางคลินิก อาจไม่จำเพาะ เช่น คลื่นใส้ อาเจียน เวียนศรีษะ มีความรู้สึกไม่มั่นคงและปวดศีรษะ ซึ่งการวินิจฉัยทางคลินิกอาศัยการตรวจทางระบบประสาทที่เน้นและสงสัย อาจตรวจพบ incoordination, ataxia และ horizontal nystagmus
ลักษณะที่เห็นจากเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT scan) จะพบมีการสูญเสียการแยกความแตกต่างของ grey-white matter, พบการมีสีดำขึ้น (hypoattenuation) และการบวม อาจนำมาสู๋การเกิด chronic encephalomalacia ซึ่งเกิดขึ้นโดยมีลักษณะที่สอดคล้องตามตำแหน่งของเส้นเลือดที่ไปเลี้ยง (vascular territories)
อัตราการเสียชีวิตจะสูงกว่าการอุดตันของหลอดเลือดอื่นๆ ซึ่งมักจะเกิดมีการขาดเลือดของก้านสมองร่วมด้วย หรือการเกิดน้ำในโพรงสมองจากการกดเบียดทางเดินน้ำหล่อเลี้ยงสมองมากกว่าจะเกิดจากการที่ตัว cerebellar เองที่ขาดเลือด ส่วนภาวะแทรกซ้อนที่พบได้น้อยคือ upward tentorial herniation

Ref: http://radiopaedia.org/articles/cerebellar-infarction

2,828 การพิจารณาแยกอาการคลื่นไส้อาเจียน ที่เกิดจากผลข้างเคียงของยาวัณโรคกับที่เกิดจากการมีภาวะตับอักเสบ

อาการคลื่นไส้อาเจียน อาจเป็นผลของยาโดยตรงที่ระคายเคืองทางเดินอาหารโดยไม่ได้เกิดจากการมีภาวะตับอักเสบ โดยมักจะมีอาการเฉพาะหลังการรับประทานยา ไม่ได้เป็นทั้งวัน โดยอาการจะค่อยๆ ดีขึ้นภายในวันเดียวกันเมื่อระยะเวลาห่างออกไปจากมื้อยา ส่วนใหญ่พบในช่วงสัปดาห์แรกๆ  ของการรับประทานยา ส่วนอาการของตับอักเสบซึ่งมักจะมีอาการเบื่ออาหาร คลื่นไส้หรืออาเจียนร่วมด้วยโดยมักเป็นตลอดทั้งวัน และอาจพบหลังจากเริ่มรับประทานยาไปแล้วหลายสัปดาห์  อย่างไรก็ตามการแยกภาวะตับอักเสบออกจากผลของยาที่ทำให้มีอาการคลื่นไส้หรือปวดท้องนั้น สามารถช่วยยืนยันการวินิจฉัยได้โดยตรวจการทำงานของตับเป็นหลัก ซึ่งยาที่เป็นสาเหตุให้เกิดตับอกเสบได้แก่ INH, rifampicin, pyrazinamide ส่วนกรณีที่มีเฉพาะค่า bilirubin สูงขึ้นโดยไม่ค่อยมีความผิดปกติของ AST/ALT มักเกิดจากยา rifampicin สามารถอ่านรายละเอียดในการตรวจดูแลรักษาภาวะตับอักเสบจากยาวัณโรคได้โดยละเอียดตามอ้างอิงด้านล่างครับ  

แนวทางเวชปฏิบัติการรักษาวัณโรคในผู้ใหญ่ พ.ศ. 2556
ลิ้งค์ http://203.157.45.179/yala12/wp-content/uploads/2014/01/CPG-TB-17-May-56-corrected.pdf

2,827 การปรับเปลี่ยนสูตรยาในการรักษาวัณโรคตามแนวทางล่าสุดขององค์การอนามัยโลก

แนวทางการรักษาวัณโรคขององค์การอนามัยโลกฉบับล่าสุด (พ.ศ. 2552) ได้ยกเลิกระบบ category 1 ถึง 4 และได้จัดระบบสูตรยาใหม่เป็น 3 สูตร ดังนี้
สูตรที่ 1: New patient regimen (สูตรสำหรับผู้ป่วยใหม่ที่ยังไม่เคยรักษา หรือเคยรักษามาไม่เกิน 1 เดือน)
      2HRZE / 4HR
สูตรที่ 2 : Re-treatment regimen with first-line drugs (สูตรสำหรับผู้ป่วยรักษาซ้ำด้วยยาวัณโรคแนวที่หนึ่ง) ใช้ในกรณีผู้ป่วยที่ต้องรักษาวัณโรคซ้ำจาก default หรือ relapse
      2HRZES5 / 1HRZE / 5HRE 
สูตรที่ 3 : MDR regimen (สูตรสำหรับผู้ป่วยที่ยืนยันการวินิจฉัยหรือมีความเสี่ยงสูงต่อวัณโรคดื้อยาหลายขนาน) ใช้เป็นสูตรมาตรฐานเริ่มต้นของการรักษาซ้ำในกรณี treatment failure หรือมีผลยืนยันวัณโรคดื้อยาหลายขนาน
      > 6Km5LfxEtoCs (+-PAS ) / > = 12 LfxEtoCs (+-PAS )

Ref: แนวทางเวชปฏิบัติการรักษาวัณโรคในผู้ใหญ่ พ.ศ. 2556

2,826 Pharmacologic management of pain at the end of life

American Family Physician 
July 1 2014 Vol. 90 Number 1

แม้ว่าผู้ป่วยจำนวนมากจะประสบกับความเจ็บปวดจากความเจ็บป่วยในช่วงท้ายของชีวิต แต่ก็มีหลายทางเลือกในการแก้ไขความเจ็บปวดและปรับปรุงคุณภาพชีวิต การประเมินความเจ็บปวดโดยใช้เครื่องมือการตรวจสอบ ร่วมกับความสนใจสภาวะของผู้ป่วยและการมีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงจะช่วยวางแผนการรักษาในแต่ละบุคคล  ซึ่ง WHOได้เสนอบันไดความเจ็บปวด (pain ladder) ซึ่งเป็นแนวทางแบบเป็นขั้นตอนในการดูแลจัดการความเจ็บปวด แต่สำหรับผู้ป่วยจำนวนมากที่มีการเจ็บป่วยในระยะท้ายๆ  โอปิออยด์ (opioids) ที่มีฤทธิ์แรงป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการลดความเจ็บปวด
ตารางที่แสดงขนาดยาที่ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้เท่าๆ กัน (equianalgesic) ของยาเม็ดและแนวทางของผู้เชี่ยวชาญจะช่วยได้ตั้งแต่ในช่วงแรก, การตรวจสอบ, และปรับขนาดของยาโอปิออยด์ชนิดรับประทานและชนิดให้ทางทางหลอดเลือด แพทย์ควรจะมีความรู้สึกสบายในการให้ยาซ้ำหลังจากช่วงเวลาออกฤทธิ์สูงสุดของยาถ้าผู้ป่วยยังคงมีความเจ็บปวดในผู้ป่วยที่มีอาการปวดอย่างต่อเนื่อง การใช้ตารางโอปิออยด์ชนิดที่ออกฤทธิ์นานอาจช่วยปรับปรุงการควบคุมความเจ็บปวดได้อย่างมีนัยสำคัญ ในกลุ่มย่อยของความปวด การดูแลรักษาความเจ็บปวดจากอวัยวะภายในมักจะต้องใช้ยาหลายชนิดร่วมกัน การปวดจากระบบประสาทจะตอบสนองดีกับการให้ยาเสริมกัน เช่น ยากันชักหรือยาต้านซึมเศร้ารวมถึงร่วมกับการให้โอปิออยด์
โอปิออยด์ที่กระตุ้นให้เกิดความเจ็บปวดมากขึ้นสามารถเกิดขึ้นได้จากการให้ยาโอปิออยด์ในขนาดใดๆ ก็ได้ แต่จะเพิ่มมากขึ้นในกรณีที่ให้มอร์ฟีนและไฮโดรมอร์โฟน (hydromorphone) ในขนาดสูงทางหลอดเลือดและด้วยการให้คำปรึกษาที่เหมาะสม ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีประวัติของการใช้ยายังไม่ถูกต้องจะสามารถปฏิบัติตามแผนการรักษาอาการปวดได้

Ref: http://www.aafp.org/afp/2014/0701/p26

2,825 Peritonsillar abscess (quinsy, quinsey)

ชาย 30 ปี ปวดในช่องปากด้านขวา กลืนลำบาก อ้าปากลำบาก 3 วัน จะให้การวินิจฉัยอะไรและให้การรักษาอย่างไร?

ขอขอบคุณสำหรับความคิดเห็นเพื่อการเรียนรู้ครับ

ภาพนี้เป็นช่วงที่ผู้ป่วยดีขึ้นบ้างแล้ว อาการปวดลดลง อ้าปากได้กว้างขึ้น เริ่มพูดและรับประทานได้แล้วจึงสามารถถ่ายรูปได้

ซึ่งจากข้อมูลและการตรวจตั้งแต่แรกทำให้คิดถึง peritonsillar abscess หรืออาจเรียกว่า (quinsy, quinsey) ทางด้านขวา โดยประวัติและการตรวจร่างกายมักจะสามารถให้การวินิจฉัยได้ แต่บางครั้งอาจจะใช้เครื่องมือในการช่วยวินิจฉัยได้ เช่น การใช้อัลตร้าซาวนด์ โดยอาจวางหัวตรวจที่ตำแหน่ง submandibular gland หรือการตรวจในช่องปากโดยให้ผู้ป่วยนั่ง แล้วใช้ tongue blade กดที่ลิ้นไว้ ใช้หัวตรวจวางที่รอยโรคซึ่งอาจจะพบ echo-free cavity with an irregular, well-defined circumference แต่การที่ผู้ป่วยอ้าปากได้น้อย (มี trimus) อาจจะเกิดข้อจำกัดในการตรวจ

การวินิจฉัยแยกโรคได้แก่

-Peritonsillar cellulitis

-Cervical adenitis

-Tonsillar abscess

-Dental infections

-Salivary gland infection

เป็นต้น

การรักษา อาจจะใช้การทำ needle aspiration, incision and drainage, และการทำ tonsillectomy

โดยยากลุ่ม pennicillin เป็นยาทางเลือกหลักในการรักษา แต่กรณีที่เป็นเชื้อ beta-lactamase-producing organisms อาจพิจารณายาเป็น clindamycin, second หรือ third-generation หรือถ้าใช้ pennicillin แล้วไม่ตอบสนองอาจเพิ่ม metronidazole ระหว่างรอผลการเพาะเชื้อและการตอบสนองของยา และชนิดของยาปฏิชีวนะยังขึ้นอยู่กับการย้อมเชื้อสีแกรม, การเพาะเชื้อด้วย

ส่วนผู้ที่ร่วมตอบแสดงความเห็นบอกว่าเป็น deep neck infections ซึ่งก็ถือว่า peritonsillar abscess เป็นการติดเชื้อของโพรงส่วนลึกของคอ (deep neck infections) เช่นกันครับ โดย deep neck infections เป็นการอักเสบติดเชื้อที่บริเวณศรีษะและคอซึ่งเกิดขึ้นภายในโพรงที่เกิดจากเยื้อพังผืดส่วนลึกของคอ (deep cervical fascia) เยื่อพังผืดดังกล่าวห่อหุ้มอวัยวะต่างๆ บริเวณคอ ได้แก่ กล้ามเนื้อในบริเวณลำคอ กล่องเสียง หลอดลม หลอดอาหาร ต่อมต่างๆ รวมถึง เส้นประสาท และหลอดเลือด โดยที่การติดเชื้อของโพรงลึกส่วนคอสามารถแบ่งย่อยเป็นโพรง (spaces) ต่างๆ ตามตำแหน่งทางกายวิภาค ได้แก่ superficial space, retropharyngeal space, danger space, prevertebral space, vascular space, submandibular space, parapharyngeal space, peritonsillar space, masticator and temporal space, parotid space เป็นต้น

Ref: http://www.aafp.org/afp/2002/0101/p93.html#afp20020101p93-t3

http://www.errama.com/system/spaw2/uploads/files/Emergencyindeepneckinfection.pdf

2,824 Mold infections of the central nervous system

Review article
N Engl J Med   July 10, 2014

เมื่อเร็วๆ นี้ การระบาดของเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากเชื้อ Exserohilum rostratum เชื่อมโยงกับการฉีด methylprednisolone acetate ที่ epidural ได้นำมาสู่ความสนใจต่อการติดเชื้อของเชื้อราต่อระบบประสาทส่วนกลางแม้ว่าจะพบไม่บ่อย แต่การติดเชื้อเหล่านี้มักจะเกิดความเสียหายและยากที่จะรักษา โดยในบทความนี้มุ่งเน้นในด้านระบาดวิทยา, ลักษณะทางคลินิก, และการรักษาของการติดเชื้อของระบบประสาทส่วนกลาง:ซึ่งครอบคลุมกลุ่มของเชื้อโรคที่พบบ่อย: aspergillus, fusarium, and scedosporium species
molds อยู่ใน order Mucorales และ dematiaceous molds การติดเชื้อในกลุ่มเหล่านี้มีรูปแบบที่โดดเด่นทางระบาดวิทยา, มีอาการทางคลินิก, มีลักษณะทางจุลชีววิทยา, และผลกระทบในการรักษา ซึ่งทั้งหมดเป็นสิ่งที่แพทย์ควรจะเข้าใจ
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-Common Features
    Early Diagnosis
    Antifungal Therapy
    Neurosurgical Assessment and Intervention
    Management of Immunologic Impairments
-Specific Pathogens
    Aspergillus Species
    Mucorales
    Fusarium Species
    Scedosporium Species
    Dematiaceous Molds
-Source Information

อ้่างอิงและอ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1216008

2,823 Prevention and treatment of motion sickness

July 1 2014 Vol. 90 Number 1
American Family Physician 

อาการเมารถเมาเรือ (motion sickness) เป็นกลุ่มอาการที่พบได้บ่อยซึ่งเกิดขึ้นจากการเคลื่อนไหวในบางลักษณะ ซึ่งเข้าใจว่าเกิดจากการไม่ประสานงานกันของระบบการทรงตัว, ระบบการมองเห็น และระบบการรับความรู้สึกจากกล้ามเนื้อ เอ็นและข้อต่อ (proprioceptive systems)
แม้ว่าอาการคลื่นไส้เป็นอาการหลักที่สำคัญ แต่มักจะมีอาการนำอื่นๆ ได้แก่อาการทางกระเพาะอาหาร, รู้สึกอ่อนเพลียไม่สบาย, วิงเวียน, รู้สึกง่วง, และความกระวนกระวาย
ควรจะเน้นผู้ป่วยในการตรวจสอบวินิจฉัยด้วยตัวเองตั้งแต่เริ่มแรก และผู้ป่วยควรได้รับการให้คำปรึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมและกลวิธีการใช้ยาเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอาการเมาก่อนที่จะเดินทาง ผู้ป่วยควรเรียนรู้ที่จะระบุสถานการณ์ที่จะนำไปสู่อาการดังกล่าวและลดการเคลื่อนไหวให้เหลือน้อยที่สุดเพื่อไม่ให้เกิดการเคลื่อนไหวที่ไม่สบายเพื่อการหลีกเลี่ยงสภาวะดังกล่าว ในขณะที่เดินทางหรือการอยู่ในตำแหน่งที่มีเสถียรภาพมากที่สุดของยานพาหนะ การเคลื่อนไหวที่ช้าๆ ทำเป็นช่วงๆ สามารถลดอาการ กลวิธีพฤติกรรมอื่น ๆ รวมถึงการดูภาพขอบฟ้าจริง, การหมุนพวงมาลัย, การเอียงศีรษะไปในทิศทางที่เลี้ยวเปลี่ยนท่าหรือการนอนลงร่วมกับการปิดตา
ผู้ป่วยควรพยายามที่จะลดแหล่งอื่นๆ ของความรู้สึกไม่สบายทางร่างกาย, จิตใจ, และอารมณ์  ยา scopolamine เป็นยาตัวแรกที่เลือกในการป้องกันและสามารถให้ผ่านทางผิวหนัง (transdermal) เป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนจะต้องทำการการเคลื่อนไหว ยาต้านฮีสตามีนรุ่นแรกแม้ว่าจะง่วงแต่ว่ามีประสิทธิภาพ ส่วนยาต้านฮีสตามีนที่ไม่ง่วง, ondansetron และรากขิงมิได้มีประสิทธิภาพในการป้องกันการเกิดดังกล่าว

Ref: http://www.aafp.org/afp/2014/0701/p41

2,822 ผังการวินิจฉัยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

โดยกลุ่มโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ สำนักโรคเอดส์ วัณโรคและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ กรมควบคุมโรค

ผังการวินิจฉัยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ พ.ศ. 2546 แม้จะเก่าหน่อยแต่ก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้เป็นอย่างดี

ลิ้งค์ http://e-lib.ddc.moph.go.th/downloaded.php?id=7434&name=eb112

2,821 คู่มือการออกกำลังกายสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง

โดยสถาบันวิจัยและประเมินเทคโนโลยีทางการแพทย์

ลิ้งค์ http://www.dms.moph.go.th/imrta/images/Exercise%20full.pdf

2,820 ว่าด้วยเรื่องการให้ยาปฏิชีวนะในผู้ป่วยตับอ่อนอักเสบเฉียบพลัน

การให้ยาปฏิชีวนะในผู้ป่วยตับอ่อนอักเสบเฉียบพลันยังไม่เป็นที่ตกลงกันอย่างชัดเจน ในกรณีอาการไม่รุนแรงยังไม่มีข้อบ่งชี้ที่จะต้องให้ แต่พบว่ามีผลลัพทธ์ดีขึ้นในผู้ที่เป็นรุนแรง พบว่าประมาณ 30 % ของผู้ที่มีตับอ่อนอักเสบเฉียบพลันรุนแรงจะเกิดการติดเชื้อในเนื้อเยื่อตับอ่อนที่เสียหาย การให้ยาปฏิชีวนะสามารถป้องกันการติดเชื้อและการควบคุมการติดเชื้อที่มีอยู่โดยเฉพาะในกรณีที่เกิดเนื้อตาย (pancreatic necrosis)
บทบาทและศักยภาพในการใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อการป้องกันในตับอ่อนอักเสบรุนแรงได้รับการสนับสนุนโดยการทดลองแบบสุ่มที่แสดงให้เห็นว่าการให้ยา imipenem ลดภาวะแทรกซ้อนของการติดเชื้อได้แก่การติดเชื้อของสายสวนส่วนกลาง (central-line), การติดเชื้อปอด, การติดเชื้อทางเดินปัสสาวะและติดเชื้อในเนื้อเยื่อตับอ่อนที่ตาย, และยังมีการศึกษาพบว่าการให้ยาปฏิชีวนะช่วยลดการเกิด pancreatic sepsis, การเสียชีวิต, การติดเชื้อภายนอกตับอ่อน, และลดอัตราการผ่าตัด แต่ก็ยังมีการทดลองแบบสุ่มที่ผ่านมาไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของอัตราการติดเชื้อใน pancreatic necrosis, ภาวะแทรกซ้อนเชิงระบบ หรืออัตราตายในผู้ป่วยที่รับการรักษาด้วยยา ciprofloxacin + metronidazole เมื่อเทียบกับ placebo ซึ่งผู้เชี่ยวชาญบางคนก็ไม่แนะนำในการใช้ยาปฏิชีวนะเพื่อการป้องกัน ดังนั้นจากข้อมูลข้างต้นที่ยังไม่มีการตกตลงกันอย่างเป็นแนวทางที่ชัดเจน การจะพิจารณาใช้ยาจึงต้องเปรียบเทียบพิจารณาอย่างรอบคอบระหว่างประโยชน์ที่ได้กับความเสี่ยงที่อาจได้รับ (เช่นผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์จากยา, การติดเชื้อรา, และการดื้อยา)

Ref: http://www.uptodate.com/contents/acute-pancreatitis-beyond-the-basics
http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp054958
http://www.aafp.org/afp/2007/0515/p1513.html

2,819 A randomized trial of epidural glucocorticoid injections for spinal stenosis

Original article 
N Engl J Med  July 3, 201

ที่มา: การฉีดกลูโคคอร์ติคอยด์ที่ชั้น epidural มีการมาอย่างแพร่หลายในการรักษาอาการของกระดูกสันหลังระดับเอวตีบแคบ (lumbar spinal stenosis) ซึ่งเป็นสาเหตุของความเจ็บปวดและการไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ในผู้สูงอายุ อย่างไรก็ตามยังขาดข้อมูลที่ชัดเจนในด้านประสิทธิภาพและความปลอดภัยของการฉีดยานี้
วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาแบบ double-blind โดยการสุ่มผู้ป่วยจำนวน 400 คนที่มีกระดูกสันหลังระดับเอวตีบแคบและมีอาการปวดขาระดับปานกลางถึงรุนแรงและการที่ไม่สามารถปฏิบัติงานได้ โดยได้รับการฉีดกลูโคคอร์ติคอยด์ร่วมกับลิโดเคน (lidocaine) หรือลิโดเคนเพียงอย่างเดียว ผู้ป่วยที่ได้รับการฉีดหนึ่งหรือสองครั้งก่อนที่จะประเมินผลลัพธ์หลักที่ 6 สัปดาห์หลังจากการสุ่มและการฉีดครั้งแรก
ผลลัพธ์โดยดูจากการมีคะแนนของ Roland–Morris Disability Questionnaire (RMDQ) โดยมีช่วงคะแนน 0-24 ซึ่งการมีคะแนนสูงแสดงให้เห็นถึงการที่ร่างกายไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ที่มากขึ้น และการประเมินความรุนแรงของอาการปวดขา (ในระดับคะแนน 0-10 , โดย 0 แสดงถึงความไม่เจ็บปวดและ 10 แสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดรุนแรงเท่าที่สามารถจินตนาการได้)
ผลการศึกษา: ที่ 6 สัปดาห์พบว่าไม่มีแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มในระดับคะแนน RMDQ (adjusted difference ของผลการรักษาเฉลี่ยระหว่างกลุ่มที่ได้รับการฉีดกลูโคคอร์ติคอยด์ร่วมกับลิโดเคน และกลุ่มที่ได้รับลิโดเคนอย่างเดียวคือ -1.0 points; 95% confidence interval [CI], −2.1 to 0.1; P=0.07) หรือความรุนแรงของอาการปวดขา (adjusted difference ของผลการรักษาเฉลี่ย, −0.2 points; 95% CI, −0.8 to 0.4; P=0.48)
การวิเคราะห์กลุ่มย่อยรองอย่างจำเพาะด้วยการแบ่งชั้นตามประเภทของการฉีด (interlaminar กับ transforaminal) ก็เช่นเดียวกันคือพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่ 6 สัปดาห์
สรุป: ในการรักษากระดูกสันหลังระดับเอวตีบแคบ การฉีดกลูโคคอร์ติคอยด์ร่วมกับลิโดเคนอาจให้ประโยช์น้อยมากหรือไม่มีประโยชน์ในระยะสั้นเมื่อเทียบกับการลิโดเคนเพียงอย่างเดียว

Ref: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa1313265

2,818 Acute kidney injury and chronic kidney disease as interconnected syndromes

Review article
N Engl J    Med July 3, 2014

นานกว่า 40 ปีมาแล้วที่แพทย์ด้านโรคไตได้แบ่งการทำงานของไตที่ลดลงเป็นสองกลุ่มอาการที่แตกต่างกัน คือไตวายเฉียบพลันและไตวายเรื้อรัง ในขณะที่เป็นโรคไตเรื้อรังได้รับการยอมรับในศตวรรษที่ 19 ซึ่งความผิดปกติของไตอย่างเฉียบพลันมีหลักฐานในช่วงที่มีการระเบิดทำลายในลอนดอนของสงครามโลกครั้งที่ 2
ด้วยความจริงที่ว่าการบาดเจ็บที่เกิดการถูกกดหรือทับอาจเป็นสาเหตุได้อย่างรุนแรงแต่การทำงานของไตมักจะกลับมาปกติ ระดับของโรคและระยะของอาการไตวายเฉียบพลันและเรื้อรังมีการจำแนกไปตามระดับของครีเอตินินหรืออัตราการกรองของไต สิ่งที่แสดงถึงการทำงานไตนี้ได้รับการระบุไว้ในช่วงต้นของทศวรรษที่ 20 ซึ่งการลดการทำงานของไตในขั้นรุนแรงของกลุ่มอาการทั้งสองจะให้รับการรักษาด้วยการฟอกเลือด
ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แนวคิดการแยกรูปแบบของความต่างหากในไตวายเรื้อรังและไตวายเฉียบพลันถูกพัฒนาขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดวิธีการวิจัยทางคลินิกและการทดลองศึกษาแต่อย่างไรก็ตามการศึกษาทางระบาดวิทยาและกลไกล่าสุดแสดงให้เห็นว่าทั้งสองกลุ่มอาการไม่สามารถแยกออกจากกันได้ทั้งหมด แต่มีความเชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิด โดยไตวายเรื้อรังเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการทำงานลดลงเฉียบพลันของไต และการทำงานลดลงเฉียบพลันของไตก็เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการการเกิดโรคไตเรื้อรังและทั้งสองเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือด
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-Definition of Acute Kidney Injury
-Epidemiologic Evidence for Interconnection of the Two Syndromes
-Acute Kidney Injury, Chronic Kidney Disease, and Cardiovascular Disease
-Progression of Chronic Kidney Disease after Acute Kidney Injury
-Chronic Kidney Disease as a Risk Factor for Acute Kidney Injury
-Unanswered Questions
-Source Information

อ้างอิงและอ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1214243

2,817 Giant-cell arteritis and polymyalgia rheumatica

Clinical practice 
N Engl J Med     July 3, 2014

Key clinical points
-โรคระบบภูมิคุ้มกัน giant-cell arteritis และ polymyalgia rheumatica เกิดขึ้นในผู้ป่วยที่อายุ 50 ปีหรือมากกว่าและได้รับการยอมรับในขณะนี้ว่าเป็นโรคเรื้อรัง
-การวินิจฉัย giant-cell arteritis ควรจะได้รับการยืนยันบนพื้นฐานของผลการตรวจจุลกายวิภาคศาสตร์ของเนื้อเยื่อถึงความเป็นไปได้
-กลูโคคอร์ติคอยด์เป็นการรักษามาตรฐานในการรักษาทั้ง giant-cell arteritis และ polymyalgia rheumatica โดยใช้ขนาดที่สูงขึ้นสำหรับ giant-cell arteritis การกำเริบในผู้ป่วยที่เป็น giant-cell arteritis และ polymyalgia rheumatica พบได้บ่อยในระหว่างการลดขนาดของกลูโคคอร์ติคอยด์และมักจะตอบสนองในการเพิ่มขนาดยาขึ้น 10 ถึง 20%
-Arteritic ischemic optic neuropathy อาจส่งผลให้ตาบอด ควรจะถือว่าเป็นกรณีฉุกเฉินและต้องให้การวินิจฉัยที่รวดเร็วโดยให้การรักษาด้วยกลูโคคอร์ติคอยด์ขนาดสูง
-หนึ่งในสี่ของผู้ป่วยที่เป็น giant-cell arteritis พบว่าเส้นเลือดเอออร์ต้าเป็นเส้นเลือดหลักที่ได้รับผลกระทบ โดยที่เส้นเลือดขนาดใหญ่มีความน่าเชื่อถือในการวินิจฉัยด้วยการใช้เอกซ์เรย์คอมพิวเตอร์หรือการถ่ายภาพคลื่นสนามแม่เหล็ก
-โดยทั่วไปการมีชีวิตที่ยืนยาวจะไม่ได้ลดลงจาก giant-cell arteritis หรือ polymyalgia rheumatica แต่การรักษาด้วยกลูโคคอร์ติคอยด์มักจะมีผลข้างเคียง ผู้ป่วยควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยความใส่ใจในเรื่องเกี่ยวกับการสูญเสียมวลกระดูกและการพิจารณาเพื่อการป้องกันการเกิดปอดอักเสบติดเชื้อ pneumocystis pneumonia

เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
The Clinical Problem
Pathophysiological Features
Strategies and Evidence
 Evaluation and Management
 Treatment
Areas of Uncertainty
Guidelines
Conclusions and Recommendations
Source Information

Ref: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp1214825

2,816 แนวทางการตรวจรักษาและป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีประเทศไทย ปี 2557

แนวทางการตรวจรักษาและป้องกันการติดเชื้อเอชไอวีประเทศไทย ปี 2557 
[Essentials of HIV/AIDS Treatment and Prevention 2014 Thailand)

โดยสำนักโรคเอดส์ วัณโรค และโรคติดติอทางเพศสัมพันธ์
กรมควบคุมโรค

ลิ้งค์ http://www.aidsstithai.org/contents/download/733

2,815 EKG ของผู้ป่วยชาย 85 ปี

EKG ของผู้ป่วยชาย 85 ปี ลักษณะ P wave ที่เห็นมีความผิดปกติอย่างไร และมีสาเหตุจากอะไรได้บ้าง?

Click ที่ภาพเพื่อขยายขนาด