Clinical practice
N Engl J Med August 8, 2013
ลักษณะทางคลินิกของโรคหืดมีความรุนแรงแตกต่างกัน โดยอาจจะมีอาการรุนแรงเล็กน้อย ปานกลาง จนถึงมีอาการุนแรงมาก ดื้อต่อการรักษาร่วมกับมีอาการกำเริบบ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ โรคจะมีอาการไม่มาก ถึงแม้ไม่ได้ทำการรักษาแต่ผู้ป่วยก็จะมีอาการน้อยกว่า 1 ครั้ง/วัน รบกวนการนอนน้อยกว่า 1 ครั้ง/สัปดาห์ มีการกำเริบเป็นครั้งคราว ซึ่งต้องการการรักษาด้วยกลูโคคอร์ติคอยด์โดยการรับประทาน โดยมีสมรรถภาพการทำงานของปอดเป็นปกติในระหว่างที่มีอาการ เนื่องจากการที่ผู้ป่วยมีอาการไม่มากจึงไม่ได้ไปตรวจรับการรักษา โดยมีแนวโน้มที่จะได้รับการวินิจฉัยและได้รับการรักษาน้อยกว่าที่ควรจะเป็น และการควบคุมโรคไม่เพียงพอ
Key Clinical Point
-ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยโรคหืดมีอาการเล็กน้อย, คงอยู่ต่อเนื่อง, ซึ่งทำให้ไม่สามารถให้การวินิจฉัยได้ ไม่ได้รับการรักษา และควบคุมโรคได้ไม่ดีพอพอ
-การวินิจฉัยขึ้นอยู่กับอาการเหนื่อย ไอ และการมีเสียงวี๊ด และข้อมูลจากเพื่อการยืนยันจากการตรวจที่พบว่ามีเปลี่ยนแปลงขึ้นลงของการลดลงของอากาศที่ออกซึ่งบ่งบอกว่ามีการคืนกลับได้ในบางส่วน
-ในกรณีที่เป็นไม่มาก การควบคุมเป็นประจำด้วยกลูโคคอติคอยด์ชนิดพ่นสูดในขนาดต่ำและการรักษาด้วย beta2 agonists ชนิดออกฤทธิ์สั้นเมื่อมีอาการ เป็นจะแนะนำในการรักษาเริ่มต้น
-ถ้าการควบคุมโรคไม่สามารถทำได้ภายใน 3-4 เดือน การรักษาควรจะเพิ่มขึ้น (step up) ด้วยยาตัวควบคุมชนิดที่สอง (beta2-agonist ชนิดที่ออกฤทธิ์ยาว หรือ leukotriene modifier) หรือการเพิ่มขึ้นปริมาณของกลูโคคอติคอยด์ชนิดพ่นสูด
-ให้ความรู้แก่ผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง เขียนแผนปฏิบัติการ และการตรวจติดตามอย่างสม่ำเสมอเพื่อประเมินการควบคุมโรคหืดและปรับการรักษาเป็นส่วนหนึ่งของการดูแลรักษาที่ประสบความสำเร็จ
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-The Clinical Problem
Natural History
Severity and Control of Asthma
-Strategies and Evidence
Evaluation
Patient Education
Avoidance of Triggers
Asthma Medications
Specific Immunotherapy
Monitoring and Adjustment of Therapy
-Areas of Uncertainty
-Guidelines
-Conclusions and Recommendations
-Key Clinical Point
-Source Information
อ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMcp1214826
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น