American Family Physician
August 1 2013 Vol. 88 No. 3
นิยามคือการติดเชื้อของเนื้อเยื่ออ่อนหรือของกระดูกที่ต่ำกว่าระดับตาตุ่ม (malleoli), เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบบ่อยที่สุดของโรคเบาหวานนำไปสู่การรักษาในโรงพยาบาลและเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการตัดขาจากภาวะที่ไม่ได้เกิดจากการบาดเจ็บ สามารถให้การวินิจฉัยได้จากลักษณะทางคลินิกอย่างน้อยสองอย่างที่พบได้บ่อยๆ ของการอักเสบหรือการเกิดหนอง การติดเชื้อสามารถจัดระดับได้แก่ เล็กน้อย ปานกลางหรือรุนแรง ผู้ป่วยโรคเบาหวานส่วนมากเกิดจากการติดเชื้อที่เท้าจากเชื้อหลายชนิด เชื้อก่อโรคที่พบบ่อยมากที่สุดคือแอโรบิกแกรมบวกรูปร่างกลม ส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์ Staphylococcus ซึ่งการเกิดการอักเสบติดเชื้อของกระดูก (osteomyelitis) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงของการติดเชื้อที่เท้าในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่เพิ่มโอกาสในการต้องให้การรรักษาด้วยการผ่าตัด
การรักษาจะขึ้นอยู่กับขอบเขตและความรุนแรงของการติดเชื้อและเงื่อนไขของการมีโรคร่วม การติดเชื้อที่ไม่รุนแรงได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะชนิดรับประทาน การดูแลบาดแผล และปรับลดภาวะกดทับในตำแหน่งที่จะก่อให้เกิดแผล (pressure off-loading) ในผู้ป่วยนอก ในผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อในระดับปานกลางและรุนแรงควรได้รับการรักษาในโรงพยาบาล ให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำและการประเมินว่าต้องได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดหรือไม่
โรคหลอดเลือดแดงส่วนปลายพบมีได้ถึง 40% ในผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อที่เท้าในผู้ป่วยโรคเบาหวาน ซึ่งควรมีการประเมินการใหลเวียนของหลอดเลือด ผู้ป่วยทุกรายที่มีโรคเบาหวานควรได้รับการตรวจเท้าอย่างเป็นระบบอย่างน้อยปีละหนึ่งครั้งและบ่อยขึ้นหากมีปัจจัยเสี่ยงต่อการเป็นโรคเบาหวานแผลที่เท้าร่วมด้วย
มาตรการในการป้องกันรวมถึงการให้การศึกษาผู้ป่วยเกี่ยวกับการดูแลเท้าที่เหมาะสม และการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ความดันโลหิต เลิกสูบบุหรี่, การสวมใส่รองเท้าตามที่แพทย์แะนำ ให้การดูแลอย่างใกล้ชิดโดยหมอซึ่งที่ชำนาญในการดูแล (podiatrist) การประเมินเพื่อให้การรักษาการผ่าตัดเป็นสิ่งบ่งชี้
Ref: http://www.aafp.org/afp/2013/0801/p177
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น