หน้าเว็บ

วันจันทร์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2556

2,286 การรักษาภาวะน้ำในช่องท้องที่ดื้อต่อการรักษา


Management of refractory ascites.
Am J Ther. 2012 Mar;19(2):121-32

-การมีน้ำในช่องท้อง (ascites) ที่ไม่ตอบสนองหรือเกิดขึ้นใหม่หลังจากการใช้ยาขับปัสสาวะขนาดสูงร่วมกับการจำกัดการบริโภคโซเดียมแล้ว ควรพิจารณาว่าเป็นภาวะที่ดื้อต่อการรักษา
-เมื่อโรคตับแข็งเป็นมากขึ้น ของเหลวที่เพิ่มขึ้นจะมากกว่าการใหลกับไปตามระบบน้ำเหลือง การลดลงของเลือดที่่ไปไตนำไปสู่การดูดซึมโซเดียมเพิ่มขึ้นใน proximal tubule ทำให้เกิดการลด​​การตอบสนองต่อ loop diuretics และ mineralocorticoid antagonists ซึ่งออกฤทธิ์ส่วนปลาย
-การเปลี่ยนแปลงของระบบไหลเวียนเลือดที่ซับซ้อนนี้นำไปสู่การมีน้ำในช่องท้อง​​ที่ดื้อต่อการรักษา ในกรณีที่ดื้อต่อการรักษา ซึ่งยาขับปัสสาวะในขนาดสูง (400 มก. ของ spironolactone และ 160 mg ของ furosemide) และการจำกัดโซเดียม (น้อยกว่า 90mmol/d) ทำให้เกิดการลดน้ำหนักไม่เพียงพอและการขับถ่ายโซเดียมยังต่ำกว่าระดับที่เหมาะสม (น้อยกว่า 78 mmol/d)
-การเพิ่มการใช้ยาขับปัสสาวะ ถูกจำกัดด้วยภาวะแทรกซ้อน เช่น encephalopathy, azotemia, renal insufficiency, hyponatremia,และ  hyperkalemi ดังนั้นการรักษาจึงถูกจำกัด
-การให้การรักษาอื่นๆ ที่สามารถนำมาใช้ได้แก่ large volume paracentesis (LVP) เป็นช่วงๆ, transjugular intrahepatic portosystemic shunts, peritoneovenous shunts, investigational medical therapies, และ liver transplantation
-การใช้วิธี LVP ร่วมกับการให้  volume expanders เป็นทางเลือกของการรักษาในช่วงแรก, transjugular intrahepatic portosystemic ดูเหมือนว่าจะเหนือกว่า LVP ในการลดความจำเป็นที่ต้องเจาะดูดน้ำออกและทำให้คุณภาพชีวิตดีขึ้น
-ยาที่มีฤทธ์ให้เกิดการหดตัวของหลอดเลือดในม้ามและส่วนปลาย (ได้แก่ octreotide, midodrine, และ terlipressin) โดยจะเป็นการเพิ่มปริมาณโลหิตและลดการทำงานของระบบ renin angiotensin ร่วมกับการเพิ่มการขับถ่ายโซเดียมออกที่ไต
-Clonidine เมื่อให้ร่วมกับ spironolactone ได้แสดงให้เห็นถึงการเคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็วของน้ำในช่องท้อง โดยการลดลงของ sympathetic activity และระดับ renin-aldosterone level อย่างมีนัยสำคัญ
-Natural aquaretics และ  synthetic V2 receptor antagonists (ได้แก่ satavaptan) ได้รับการประเมินว่าสามารถเคลื่อนย้ายน้ำในช่องท้องโดยการเพิ่มการขับตัวถูกละลายที่ไม่มีน้ำเป็นส่วนประกอบ (solute-free water)
-การปลูกถ่ายตับยังคงเป็นเพียงการรักษาที่ได้ผลดีสำหรับน้ำในช่องท้องที่ดื้อต่อการรักษา และเนื่องจากน้ำในช่องท้องที่ดื้อต่อการรักษาเป็นสัญญาณของการพยากรณ์โรคไม่ดี การปลูกถ่ายตับควรได้รับการพิจารณาเพื่อนำมาใช้ตั้งแต่ในช่วงต้นของการวางแผนการรักษา

Ref: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21192246

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น