Review article
Current concept
N Engl J Med December 6, 2012
ในประเทศสหรัฐอเมริกาผู้ป่วยเกือบ 800,000 คนที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลในแต่ละปีต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ ประมาณการนี้ไม่รวมทารกแรกเกิด และในกรณีที่มีข้อสงสัยอีกเล็กน้อยว่ามีการใช้เครื่องช่วยหายใจเพิ่มมากขึ้นในผู้ป่วยที่มีอายุ 65 ปีหรือในผู้ที่อายุมากกว่าซึ่งมีการใช้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่ได้รับการใช้เครื่องช่วยหายใจมีภาวะการหายใจล้มเหลวเฉียบพลันในช่วงหลังการผ่าตัด, โรคปอดอักเสบ, ภาวะหัวใจล้มเหลว, ติดเชื้อแบคทีเรีย หรือ เป็นภาวะหายใจล้มเหลวเฉียบพลัน (acute respiratory distress syndrome, ARDS)
การบทความ-การสนทนาที่จะกล่าวต่อไปนี้ถือว่าแพทย์ได้จัดการปัญหาด้านเมตาโบลิซม การอักเสบและสภาวะการติดเชื้อซึ่งอาจจะมีและได้รับการแก้ไขในขอบเขตที่สามารถทำได้
โดยทันทีที่สภาวะที่ก่อให้เกิดภาวะการหายใจล้มเหลวได้เริ่มต้นดีขึ้น การเปลี่ยนจากการช่วยหายใจแบบเต็มรูปแบบไปสู่การหายใจด้วยตนเองก็ควรจะเริ่มขึ้น ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนี้ต้องการใช้ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อการหายใจที่เพียงพอที่จะส่งเสริมการหายใจและการแลกเปลี่ยนก๊าซให้อยู่ในในระดับที่ยอมรับได้ ในผู้ป่วยส่วนใหญ่การเปลี่ยนแปลงนี้ยังรวมถึงการนำท่อช่วยหายใจออกด้วย
ในผู้ป่วยที่มีการหายใจล้มเหลวเป็นเวลานาน คำว่า "หย่า (weaning) เครื่องช่วยหายใจ" อาจจะเหมาะสมเพราะเป็นการอธิบายกระบวนการที่ค่อยๆ เพิ่ม strength-to-load ratio ของระบบทางเดินหายใจเพื่อให้สามารถหายใจเอง แต่น่าเสียดายที่คำนี้มีการใช้กันอย่างแพร่หลายและก่อให้เกิดความเข้าใจผิดในส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่มีการหายใจล้มเหลวเฉียบพลัน ซึ่งการใช้คำว่า"ปลดปล่อย (liberation) จากเครื่องช่วยหายใจ " เป็นคำอธิบายที่ดีกว่าเพราะหมายถึงการเอาออกอย่างรวดเร็วของสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องใช้อีกต่อไปแล้ว
เนื้อหาโดยละเอียดประกอบด้วย
-Strategies to Reduce the Duration of Mechanical Ventilation
-Approaches to Spontaneous-Breathing Trials
Unsuccessful Weaning from the Ventilator
Treatment of Respiratory Distress after Extubation
-Our Approach
-Future Research
-Source Information
อ่านต่อโดยละเอียด http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1203367
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น