American Family Physician
October 15 2012 Vol. 86 No. 8
กลุ่มอาการเหนื่อยล้าเรื้อรัง (chronic fatigue syndrome) มีลักษณะความเหนื่อยล้าอ่อนเพลียซึ่งไม่ดีขึ้นด้วยการพักและมีความสัมพันธ์กับอาการทางกายภาพ (physical symptoms) เกณฑ์การวินิจฉัยของ Centers for Disease Control and Prevention ได้แก่ ความเหนื่อยล้าเป็นเวลานานกว่า 6 เดือน ร่วมกับการมีอย่างน้อย 4 อย่างของอาการทางกายภาพต่อไปนี้: ความรู้สึกไม่สุขสบายภายหลังออกแรง, ความไม่สดชื่นภายหลังตื่นนอน, มีความบกพร่องของความจำหรือสมาธิ, ปวดกล้ามเนื้อ, ปวดตามข้อต่างๆ, เจ็บคอ, กดเจ็บที่ต่อมน้ำเหลือง, หรือมีอาการปวดศรีษะที่เกิดขึ้นใหม่
ซึ่งเป็นการวินิจฉัยโดยใช้ลักษณะทางคลินิกโดยจะต้องตัดขบวนการของโรคอื่นๆ ออกไปก่อน โดยสาเหตุยังไม่เป็นที่ชัดเจน กลุ่มอาการเหนื่อยล้าเรื้อรังเป็นลักษณะที่มีความซับซ้อนมีแนวโน้มและอาจเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของระบบภูมิคุ้มกันหรือระบบของต่อมหมวกไต, สัมพันธ์กับสิ่งบ่งชี้ทางพันธุกรรมบางอย่าง, หรือการมีประวัติของการบาดเจ็บในวัยเด็ก
ควรมีการประเมินภาวะซึมเศร้าที่เกิดขึ้นพร้อมกัน, อาการปวด, และสิ่งที่รบกวนการนอนหลับ ทางเลือกสำหรับการรักษารวมถึงพฤติกรรมบำบัด และการบำบัดโดยการออกกำลังกายเป็นขั้นๆ (graded exercise therapy) ซึ่งทั้งสองได้แสดงให้เห็นถึงการดีขึ้นในระดับปานกลางของความเมื่อยล้า, การทำงานและการปรับตัวเข้ากับสังคม, ความวิตกกังวล, ความรู้สึกไม่สุขสบายภายหลังออกแรง ซึ่งยังไม่มียาหรือการรักษาทางเลือกใดที่ได้รับการพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพ
อ่านต่อโดยละเอียด http://www.aafp.org/afp/2012/1015/p741.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น