เรามักใช้ยา digoxin เป็นยาหลักและใช้เดี่ยวๆ ในการรักษาภาวะ atrial fibrillation with rapid ventricular response ลองมาอ่านข้อมูลนี้หน่อยนะครับ...
ยาที่เหมาะสมได้แก่ beta blockers และ/หรือ non-dihydropyridine calcium channel blockers เช่น verapamil และ diltiazem ซึ่งในภาวะฉุกเฉินควรใช้เป็นยาทางหลอดเลือดดำ และถ้าไม่มียาทางหลอดเลือดดำกลุ่ม beta blockers ก็สามารถใช้ calcium channel blocking ได้ ส่วน dihydropyridine calcium channel blockers ไม่มีประสิทธิภาพพอในการควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจ(rate control)
ส่วนยา digoxin มีระยะเวลาเริ่มออกฤทธิ์ยาวนานกว่า calcium channel blocker และ beta-blocker (อย่างน้อย 1 ชั่วโมงในการเริ่มเห็นผล และผลสูงสุดในเวลา 6 ชั่วโมง) และประสิทธิภาพไม่ดีในกรณีที่ผู้ป่วยมี high sympathetic tone ในระยะเฉียบพลันจึงมักเลือกใช้ non-dihydropyridine calcium channel blockers หรือ beta-blcokers ในการควบคุม ventricular rate มากกว่า digoxin แต่อย่างไรก็ตาม digoxin มักเป็นยาที่เลือกใช้หากผู้ป่วยมีภาวะ impaired left ventricular function หรืออยู่ในภาวะ decompensated heart failure เนื่องจากเป็นยาที่มี positive inotropic agent และต้องการหลีกเลี่ยง Non-dihydropyridine calcium channel blockers และ beta-blockers เนื่องจากมี negative inotropic effects หรืออาจจะเลือกใช้ digoxin เป็นยาเสริมเพิ่มจากยาตัวอื่นมากกว่าที่จะใช้เป็นยาเดี่ยวในภาวะเฉียบพลันฉุกเฉิน
Ref: http://www.pha.nu.ac.th/apirukw/ambu/uploads/E831B_Handout_Pharmacotherapeutics_ARH_50.pdf
http://www.aafp.org/afp/2002/0715/p249.html
Harrison's Principles of Internal Medicine 18 th Edition
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น