ในสมัยก่อนการเจาะเลือดเอาออกนี้ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย ยาวนาน ใช้ในการรักษาแทบจะทุกโรค มีโรคมากมายที่ตำราระบุว่าวิธีการนี้ใช้รักษาได้ ประกอบด้วย สิว หอบหืด มะเร็ง อหิวาต์ โคม่า ลมชักเบาหวาน เกาท์ เนื้อตาย อาหารไม่ย่อย โรคจิต โรคเรื้อน กาฬโรค ทรพิษ วัณโรค อัมพาต และ โรคอื่นๆ อีกมากมายนับร้อยโรคนอกจากนี้ยังใช้รักษาภาวะเลือดออก รวมถึงเลือดกำเดา ประจำเดือนมากผิดปกติ เลือดออกที่ริดสีดวงทวาร
แต่ในปัจจุบันเมื่อความรู้ทางการแพทย์เจริญมากขึ้นเป็นที่ชัดเจนและยอมรับไปทั่วแล้วว่า การดึงเลือดออกนั้นนอกจากจะไม่มีประโยชน์ทางการรักษาแล้วยังเป็นอันตรายอย่างมาก ยกเว้น ในบางโรคที่วิธีการนี้มีประโยชน์และใช้เป็นวิธีรักษา ได้แก่ hemochromatosis (ภาวะเหล็กเกินในร่างกาย ประเภทที่เกิดจากสาเหตุทางกรรมพันธุ์)) และ polycythemia vera (ภาวะเลือดข้นเนื่องจากจำนวนเม็ดเลือดแดงสูงขึ้น จากโรคไขกระดูก ไม่ใช่เลือดข้น จากการเป็นไข้ ขาดน้ำ หรือในคนสูบบุหรี่จัด คนอาศัยอยู่ในที่สูง อ็อกซิเจนจาง) ซึ่งจะเรียกกันว่า bloodletting ส่วนภาวะหัวใจล้มเหลวจนน้ำท่วมปอดไม่ทำแล้ว
คำว่า Phlebotomy นั้นปัจจุบันใช้กับการดูดเลือดจำนวนไม่มากเพื่อนำส่งตรวจวิเคราะห์ทางการแพทย์
ส่วน Therapeutic phlebotomy นั้นเป็นการดึงเลือดออกเพื่อลดปริมาณเม็ดเลือดแดงในร่างกาย ใช้สำหรับรักษาเฉพาะบางโรค
การนำเลือดออกในสมัยก่อนส่วนหนึ่งมาจากความเชื่อที่ว่าประจำเดือนจะช่วย "ขับของเสีย" (bad humour) ออกจากร่างกายสตรี
Ref: http://www.reurnthai.com/index.php?topic=3427.0
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น