Bullous pemphigoidโรคตุ่มน้ำพองจากภูมิคุ้มกัน เป็นโรคที่ร่างกายสร้างภูมิคุ้มกันต่อผิวหนังและเยื่อบุของตนเอง ทำให้เกิดการแยกตัวของผิวหนัง ใต้ชั้นหนังกำพร้า [subepidermal blister] ตุ่มน้ำจึงมีความแข็งแรงขนาดใหญ่แตกยากกว่า pemphigus vulgaris ซึ่งเกิดการแยกตัวของเซลในชั้น epidermis ดังนั้นจึงเกิดรอยถลอกหลุดลอกน้อยกว่า โดยโรคจะมีความรุนแรงน้อยกว่า pemphigus vulgaris รอยโรคมักเกิดที่ช่องท้องด้านล่าง ขาหนีบ ข้อพับแขนขา แต่ก็อาจพบได้ทั่วร่างกาย มักไม่เกิดแผลเป็นหากไม่ได้รับการบาดเจ็บหรือแกะเกามักเกิดในผู้สูงอายุที่อายุมากกว่า 60 ปีการรักษา: ยาหลักที่ใช้รักษาคือ Prednisoloneจะเริ่มด้วยขนาดสูงก่อน เมื่อควบคุมอาการของโรคได้แล้ว จึงค่อยลดยาลง เพื่อหาจุดที่ใช้ยาต่ำสุดที่สามารถควบคุมได้ กลุ่มอื่น ๆ ที่ใช้ได้แก่ dapsone ยากดภูมิคุ้มกันชนิดอื่น ๆ (immunosuppressive drugs) ผู้ป่วยบางรายที่มีอาการน้อย อาจใช้ยา dapsone ควบคุมอาการของโรคได้ ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงมากอาจเริ่มควบคุมอาการของโรคด้วยเพรดนิโซโลนขนาดสูงร่วมกับยากดภูมิคุ้มกัน รวมทั้งการใช้ topical glucocorticoid ระยะเวลาที่จะสามารคุมโรคได้อาจใช้เวลาเป็นเดือน การรักษา supportive อื่น ๆได้แก่ Burrow 's solution, topical antibiotics, antiseptics รวมทั้ง systemic antibiotics ถ้ามีภาวะแทรกซ้อนจากการติดเชื้อแบคทีเรีย
generalized tensed bullous lesion ที่พบบ่อยในคนอายุมากๆก็ bullous phemphigoid
ตอบลบ( ปีพี่ออก MCQ ด้วย อาจสับสนกับ phemphigus vulgaris จะพบในคนอายุน้อยกว่า และ lesion ไม่เป็น tense bullous เพราะ เกิดที่ชั้นตื้นกว่า ของ skin )
treatment : systemic steroid , immunosupressive (AZA), antibiotic for secondary infection,